5M

ادم خانه داری و کار خانه نبودم

اصلا فکر نمیکردم یک روز اینطور پایم بند خانه باشد و یک سر داشته باشمو هزار سودا

اصلا از خانه ماندن خوشم میامد

میگفتم حتما شاغل میشوم اینده من در کار خلاصه بودو بس

اوایل سختتر از حالا بود

من باید صبح از خواب بیدار میشدم و میاففتادم به جان خانه تازه دانشگاه هم بود

وهرچه تلاش میکردم در نظر همه نه ادم این کار نبودم

همیشه یک جای خانه دریم مشکل داشت

حالا میخواست یک لیوان وسط اتاق روی فرش درست جایی که دیده نمیشود باشد یا یک خروار لباس نشسته که از دستم در رفته بود

میخواست تراس بدون گلدان من باشد یا گردو خاک روی وسایل خانه

حالا بعد از انهمه کشمکش بین خودم و درسهایمو اینکه چرا ایده ال نیستم یکهو به فکر یک کوچولوی ناز افتادم که انگار جایش وسط انهمه شلوغ پلوغی خالی بودو خیلی هم خالی بود

ان کوچولوی مهربان حلماشدو امد به جمع ماو دونفره هایمان را سه نفره کرد

حالا به همه ان نقص هایم یک اتاق دیگر اضافه شده یک دست لباس اضافه نشسته اضافه شده

اسباب بازی هایی که جای مشخص ندارند

مای بی بی های استفاده شده و دستمال های مصرف شده اینجاو انجای خانه اضافه شده

یه نوع غدای جدا کنار غدای خودمان و خواباندنو بازی کردن با او

اینها همه انگار کوهیست و من احساس میکنم از پسش برنیامده ام

خیلی کم دارم تا یک مادر ایده ال باشم برای او و همسر ایده ال برای او

نمیدانم

همه اینها باعث شده دلم کمی بگیرد و به استراحت فکر کنم

به اینکه بزنم از این چهاردیواری بیرونو هوای تازه بکشم توی ریه هایم تا جان تاز بگیرم

ولی از ان سو

حلما

حالا در مرز شش ماهگیست

میغلطد با صدا میخندد سینه خیز میرود تا قسمتی و کلی ورجه وورجه میکند که قند توی دلت اب میشود

وقتی میخندد قلبم میایستد

میخواهم همه زندگیم را رها کنم تا ابد با او بازی کنم تاااااا ابد

دوست داشتم میتوانستم واقعا ایده ال باشمو کامل

چیزهای ناقص ازارم میدهندو حالا من یکی از این نقص هایم

چکنم